نبشتکار: انیلا یوسف

سرجمیں دگنیاءَمزدورانی ماھی پوڑی ءُ زلورتانی بابتءَ سرجم کنگءِواستہ بازیں ادارہ کار کن انت ءُ کانود جوڑ کن اَنت ءُ گیشیں وھدءِکارانی واستہ مزدورءَگیشیں زر دیگ بِیت بلئے مئے کشءُگوراں مئے لوگانی تہا انچیں مزدور است اَنت کہ نہ آوانءَکدی مزدور لیکگ بُوتگ ءُ نئیکہ آوانی واستہ کانودءُراھبند جوڑ کنگ بُوتگ ءُ نہ آوانی وھدءُپاس ٹھینگ بوتگ نہ زر دئیگ بُوتگ زر وا دوریں گپّے بلئے آوانی ہمے کارءِ نہ ستاہ کنگ بُوتگ ءُ نہ کدی چٹّی دئیگ بُوتگ

آ اے وڑ اوں گُشگ نہ بوتگ انت کہ آ مزدور یا کٹمءِباسک انت ءُ ہچ وڑیں کانودے نیست کہ آوانی ھکّاں بہ رکیّنیت ءُ آسراتی بہ دنتءُکارءِساھتاں بہ گیشینت ہما بلوچ زالبول کہ آواں سالاں چہ زالبولءِھکّانی واستہ آواز چست کتگ اے سالءِزالبولانی میان استمانی روچءَیک نوکیں گامگجیے مان اِش کتگ،زرمبشتے جنسی کردانی سرءَماں بلوچ چاگردءَ۔

پنچ سال پیسر پاکستان ءِ نندوکیں آواز چست کنوکیں زالبول اے سالءَپہ اے مزدوراں آواز چست کنگءَبنت۔اے مزدور ہمک وھدءَ مات،جنک ءُ گھارےءِرنگءَکار کنئگءَاَنت بلوچ چاگردءُ بلوچستانءَزرءُمالءِجاور لوگانی تہا نوکر دارگءِاجازت نہ دئینت.

بلوچستانءِوڑیں پدمنتگیں جاگہےءَاے مزدورانی کار گیشتر انت کہ اودا ایشاناں آپ آرگی اِنت ، دارءِسرءَ ورگ جوڑ کنگ ، دلوتانی آپءُکاہ کنگ،دستاں گوں گُدءُپچُّانی شودگ ءُ دگے بازیں کاع کنگی اَنت۔وانگجاہءَہمیشاں چے وتی سرجمیں روچءِبابتءَنبشتہ کنگ پرمات گڈءَ وانگءَپد لوگءِدرستیں کار نبشتہ اتنت ءُ وانگجاہءَپد لوگءِدرستیں کار ہماوانی کوپگءَانت وانگ یل کنگءِمستریں سوب ہمے لوگءِکار اَنت ءُ زھگانی کارانی سرءَا ادارہ ءُکانود ام ھاموش اَنت.

من جنکّانی وانگجاہءَوانیناں پیشوکان یک میتگے ماں بلوچستانءَ۔یک روچے ۔وانگجاہءَہمیشاں چے وتی سرجمیں روچءِبابتءَنبشتہ کنگ پرمات گڈءَ وانگءَپد لوگءِدرستیں کار نبشتہ اتنت ءُ وانگجاہءَپد لوگءِدرستیں کار ہماوانی کوپگءَانت وانگ یل کنگءِمستریں سوب ہمے لوگءِکار اَنت ءُ زھگانی کارانی سرءَا ادارہ ءُکانود ام ھاموش اَنت ءُ مستریں سوب نیزگاری،بزگّی انت ءُ وانگءِہچ وڑیں آسراتی نہ بوھگ انت پہ جنکّاں ماں بلوچستانءَ.

اے روشت ءَ مئے چاگردءِتہا انچو روتگ مھکم کتگ اَنت کہ گندگءَزانتکار ءُ زانوگریں مردم سوشل میڈیاءَآواز چست کن انت بلئے وتی لوگانی تہا ھمے زلم اَش داشتگ ۔ گسءِکاراں عیب ءُ لوگءِزالبولءَایردست لیک انت اگاں مردینے لوگءَکار کنت یا چکّانی ھیالءَداریت آئیءَام تژنءُبچکندءِآماچ کن اَنت. اے جاور تہنا لوگءِتہءِزالبولانی نہ اَنت بلکیں لوگءَچہ در کار کنوکیں زالبول ام نہ رکّ اتگ انت لوگءَچہ ڈن نوکری ءُ پدءَلوگءِکار ام سرءَاَنت.

زالبولءَتہنا نازرک گُشگی نہ اِنت بلکیں آئیءِجانءِنازرکیں بالادءُڈیل ام چارگی اِنت آئیءِنازرکیں اعضاہاں ھوار آئیءِجان انچو نازرک انت کہ اگاں گرانیں کارے بہ کنائین ئِے پہ آئیءِجان سلامتیءَتاوانبارءُ زُلم انت ایشیءِسان زالبولءِسرءَچِل سالءَپد بازیں نادراھیانی رنگءَدیمءَکاینت.

چاگردی رنگءَمارءَاے چیز زانگی نہ بلکیں منّگی اِنت کہ لوگءِکارانی ذمہ واری تہنا جنک یا زالبولانی نہ انت بلکیں لوگءِھمک مردمءِواستہ اَنت لوگءِتہا جنکءُبچکاّنی سرءَ یک وڑءَزمہ واری ہ دئینت مردینءِذمہ واری انت کہ لوگءِکارانی تہا زالبولءِکمکءَبہ کنت ءُ ہمے رنگءَیک شرّیں ءُ جوانیں چاگردے بنیات ایر کنگ بیت.

دلگوش: اے نبشتانک وت نظری نبشتانک انت ءُ اے نبشته کار ءِ وتی جند ءِ نظر ءُ هیال ءَ درشان کنت.