The article below is not in standardized Baluchi. We are currently working on it and will provide an updated version soon.

نبشتانک: مریم سلیمان

اے بلوچستان ءِ تیاب دپی دمگ یک کسانیں بچکے ءِ کسّہ انت .

آ انچیں کہولے ءَ ودی بُوتگ ات کہ مُدام زر ءُ مالی جیڑھامی آماچ ات بلئِے آئی ءِ مات ءِ مھراں آئی ارواہ شاتکام بکش اِت آ سما بُوت پور ءَ دگنیا ءِ تہ ءَ بھتاوریں انسان انت چیاکہ آئی ءِ گور ءَ اے وڑیں رشتہ ئِے اَست آئی ءَ وش کنت .

آئی ءَ ارواہ مُدام وش بُوت وھدے مات ءُ پت ءِ دست ئِے گپتاں ءُ گَشت وتی زند کسان سالی یے وھد ءَ .

آئی ءَ مُدام پہ کسانیں زھگے ءَ گریت ءُ پد ءَ آئی ءَ سما کپت کہ آئی ءَ بِراتے بئیگ ءَ انت ءُ آ مستریں برات بیت نوں آ بے کساس وش بُوت وھدے آئی ءَ اے ھال اِشکُت آ بے کساس گَل بُوت ءُ دپ ءِ کندگ ئِے نہ اوشتات اتنت .

بلئِے آئی ءَ اے نہ زانت کہ آئی ءِ زند پہ سرجمی گار بوگ ءَ ات آئی ءِ کندگ پد ءَ لنٹانی سر ءَ نہ یتک اَنت .

یک شپے آئی ءَ وتی مات ءِ گریوگ اشکت انت آئی ءَ دیست آئیءِ مات دوران اِنت ءُ آ زانگءَ نہ ات اے جاور ءَ چے بہ کنت گوں وتی ارسیگیں چمّاں بیوسیں پتءَ گندگ ءَ اَت .

پد ءَ آئی ءِ مار ڈسٹرکٹ ہیڈکوارٹر ءِ ھکومتی نادراہ جاہ ءَ برئگ بُوت سرجن ءِ نہ بئیگ ءِ سوب ءَ آئی ءِ پت ءَ را گوشت اِش آئی ءِ مات ءَ مزنیں شھرے ءَ بر بلئِے ماھیگیری یے سوب ءَ آئی ءِ پت ءِ گور ءَ اینچو زر نیست ات کہ مزنیں شھرے ءَ برُت ئِے بہ کنت ءُ ہمے پئیم ءَ آئی ءِ مات ءَ دگنیا یلہ دات ءُ ہچ کنگ ءِ موہ ئِے ھم نہ دات .

ہشت سال ءِ امر ءَ آ زند ءِ مستریں رشتہ ءَ چہ زبھر بُوت ءُ پت ءِ دائمی درد ءِ آماچ بُوت ءُ پد ءَ تہنا پہ یکّیں بچکّ ءَ پگرئِے کُت .

آئیءَ مات ءِ گوما گوازینتگیں وھد یات اتک انت یکروچے آئی ءَ وتی پت جُست کت اباّ منی مات ءَ پرچا من ءَ یل کُت؟ آئی ءِ پت ءِ گور ءَ پہ آئی ءَ ہچ وڑیں پسّو نیست ات بلئِے آئی ءَ گوَشت” منی چُک چیاکہ تئو مات نہ کرزئِے” .^۱آئیءَ مات ءِ گوما گوازینتگیں وھد یات اتک انت یکروچے آئی ءَ وتی پت جُست کت اباّ منی مات ءَ پرچا من ءَ یل کُت؟ آئی ءِ پت ءِ گور ءَ پہ آئی ءَ ہچ وڑیں پسّو نیست ات بلئِے آئی ءَ گوَشت” منی چُک چیاکہ تئو مات نہ کرزئِے” .

آ مزنیں جیڑگے ءِ تہ ءَ شُت پرچا آ مات ءَ نہ کرزیت ءُ وت ءَ لجّیگ کنگ ءَ اَت ابّا من چیا مات نہ کرزاں آئی ءِ پت ءَ گوَشت منی چُک پرچیا کہ تئو بلوچستانءَ نشتگ ئِے ما تئی اے واستہ رکیّنت نہ کت پرچیا کہ ما اِد ءَ نشتگیں .

آ وتی پت ءِ لبزانی سر ءَ جیڑگ اَت ءُ وتی مات ءِ گوما ہما ساھت یات پیداک ات وھدے آئی ءِ مات گوَشت: “منی چُک من تر ءَ وانندگے گندگ لوٹاں ءُ دربر پہ وتی راج ءَ ” .

آئی ءَ وانگجاہ ءِ روگ بندات کُت دانکہ وتی مات ءِ واباں پیلو بہ کنت آئی ءَ دیست ماسٹر ءَ شست ءُ نوہ دگے نودربر گور ءَ اَت کہ آیانی ھیال ءَ بہ داریت کس ءَ اے ھیال نہ داشت آ چے وانگ ءَ انت .

آئی ءَ وتی پت گوشت من ءَ مزنیں شھرے ءَ دیم بدئِے پہ وانگ ءَ بلئِے آئی ءِ پت ءِ گور ءَ اینچو زر نیست ات کہ آئی ءَ دیم بہ دنت .

چُکّ ءَ پد ءَ وتی پت جُست کت: “اے وانگجاہ پرچیا شر نہ بنت ءُ من بے زرّ ءَ پرچیا ونت نہ کن آں؟

“آئی ءِ پت ءَ گوَشت: “تئو بے زر ءَ شرّیں وانگ نہ کرزئِے .

من شرّیں وانگ نہ کرز آں پرچیا ابّا”، آئی ءَ وتی پت جُست کت” .

“دریگ ءِ چارگ ءَ گوں آئی ءِ پت ءَ گوَشت: “پرچیا کہ تئو بلوچستان ءَ نشتگ ئِے .

کسانیں چُک ردان بُوت ءُ ورنا بُوت نوں وتی پت ءِ گوما ماھیگیری کنت .

اے نگیگیں جاوراں آئی ءَ را ہچ جاه ءَ ایمن بوگ نیشت یک سھبے وھدے آ پاد اتک کہ روزگارے بہ کنت آئی ءَ وتی کٹی آ دریا ءِ لمب ءَ نہ دیست ہمود ءَ کہ آئی ءَ پیسر ءَ دیستگ اَت ءُ دریا ءِ لمب ءَ مزنیں سنگ ئِے دیست ءُ سنگانی سر ءَ نبشتہ اَت: “دریا ءِ توپاناں چہ رکینّگ ءِ دیوال” آئی ءَ زانت کہ مروچی ءَ پد ماھیگ گرئگ ءَ شُت نہ کنت .

آئی ءَ نوں وتی پت ھم جُست نہ کُت کہ پرچیا آ روزگار کُت نہ کنت پرچیا کہ آ پسّو ءَ زانگ ءَ اَت .

آئی ءَ مُدام وت ءَ جُست کُت، بازیں چیزانی بابت ءَ کہ آئی ءِ زند ءِ تہ ءَ بوتگ انت ءُ پسّوانی شوھازگ ءِ جہدئِے کُتگ آئی ءِ مات ءِ مرگ پہ آئی ءَ بلائیں اڑاندے اَت بلئِے رند ءِ جاور ھم کسان نہ اتنت .

۱ پِت