بشتکار: عندلیب گچکی

هر انسانئے دێمروی و وتی هئیالانی درانگازی و نۆ ک نۆکێن چیزانی سازگ و درگێجگئے واستا انسانئے  جندئے ماتی زبان هچ دوراهێن زبانان گهتر انت،و یک ملکێا یانکه راجێئے تها زانت و زانگئے کمیئے گرگئے هاترا اژدری اِنت کہ آ وتی جندئے ماتی زبانا وانێنگ ببیت.

انسان و گنگدامئے میانا یک تپاوتے اش اِنت کہ انسانئے کرا اِلم هست ، اِلم وانیت ، اِلم دربارت ، اِلم زوریت و اِلم دنت، و انسان اِلمئے واهند و اے شرپ انسانا واجہ ھدایا داتگ ، “اللہ تعالی ” گوَشیت من آدما دوراهێن چیزانی نامانی اِلم داتا. “یعنی” آ چیزے کہ پرشتگ و ایدگر “تخلیقانی” تها واجہ ھدایا نداتگ آ اِلم و زانش اِنت کہ انسانا اێوکہ داتگی و “اللہ تعالی “گوَشیت کہ من انسان جتا جتاێن ٹکانی تها بهر کرتنت تانکہ آیانی پجار ببیت.

‏و یک انسانی گروهے هچ دومی انسانی گروها جتا زانگ ( بزان کئوم ) هما وهدا بیت وهدے آییئے زبان ، آییئے دود ، آییئے زند گوازێنگئے وڈ و پئیم ، هچ دومی انسانی گروها جتا ببنت ، و زبان یک راجێئے یا یک انسانێئے دومی انسانا گۆن وتی مارشتانی درانگازیئے یک مہکمێن وسیلێئے ۔

‏اے راستے کہ انسانئے زانت و زانگئے ائولی در آییئے جندئے ماتئےکَٹ اِنت، و اے درا آ وتی زانشئے ائولی کلاسا بندات کنت ، انچۆ کہ واجہ ھدا گوشیت من آدما دوراهێن چیزانی نام گوشتنت ، همے وڑا مات وتی چُکا بنیادی دوراهێن زانشا دنت وتی جندئے زبانا .

چک کمو مستر بیت آ دنیایا گۆن وتی چمان گندیت ، آییا زانگئے جهدا کنت و اے درگتا جستانی یک لڑے آییئے مجگا چست بیت و اشانی پسئوئے درگێجگا بێتاھیر بیت ، اے چُکئے همے امر بیت کہ زانت و زانگانی اگن در پہ اشیا پچ ببنت گڑا اے چُک مزنیا اێوکا پہ وت نہ بلکێن سرجمێن انسانان نۆکێن چیز دێما آروت کنت ،پہ وت یک شرێن انسانے جۆڑ بیتَ کنت ، و وتی شکسیتئے سینگارا کرتَ کنت. ‏

‏مرۆچیگ و بانداتئے دئور مکتبانی دئور اِنت ، اێوکا ماتئے کَٹا دوراهێن زانش یا دوراهێن جستانی پسئو آییا نرسنت ، بلکێن ماتئے کٹا رند زانشئے دومی در مکتبئے بنداتی جماهت اَنت کہ اۆدا چُکئے زانت و زانگانی در بندات بیت ، اے همے امر اِنت کہ چُک جست کنگ بنداتَ کنت ، بله اے امر ا هما وهدا چُک جست کرتَ کنت وهدئے آییئے هک ببیت کہ آ وتی ماتی زبانا جستَ بکنت و اے جُستانی پسئو آییا ، آییئے ماتی زبانا برسنت.

اگن مکتبا آییئے دێمپانی دری زبانێا گۆن بکپیت ، گڑا بزان کہ اے چُک پدا وتی ودی بئیگئے امرا سر کنگَ بیت کہ آ پدا هچ بنداتا چیزانی نامانی دربرگا بنداتَ کنت ، بزان کہ اے امر نون آییئے جست و پسئوئے امر اِنت هچ اشان آ زبهر کنگَ بیت ، وهدے آ نۆک و نہ آشناێن زبانا کمو باز درَبارت گڑا آ وهدا آییئے جُست و پرسئے وهد نبیت بلکێن اے همے اُمر بیت کہ اے اُمرا چُک وت اے چیزان بلد ببیت بله بژنئے گپی کہ مکتبا هچ دومی زبانئے سۆب و زانشان زبهر بوتگ ، و اگن اێوکا اے زبان ببیت انگت گهتر ،بله گێشتر ملکان دێمترا اشیا سرا سئیمی زبان مشگ بیت چۆ کہ پاکستانا یک بلۆچ چُکے ماتئے کُٹا بلۆ چی دربارت و سرکاری اسکولێا اردو تان میٹرکا ، ءُ کالج و شاهدربرجاهان انگریزی آییئے سرا مشگ بیت ، چۆ بگوش کہ اردو و انگریزی و وتی ماتی زبانا گۆن اے چُکئے درور هما گولو ئے بیت کہ وتی جندا وا بهال کنت بله آییا چاگردئے تها یک جتاہ و وتی جند ئے بستارے نبیت . ‏

‏هر انسانئے دێمروی و وتی هئیالانی درانگازی و نۆ ک نۆکێن چیزانی سازگ و درگێجگئے واستا انسانئے جندئے ماتی زبان هچ دوراهێن زبانان گهتر انت،و یک ملکێا یانکه راجێئے تها زانت و زانگئے کمیئے گرگئے هاترا اژدری اِنت کہ آ وتی جندئے ماتی زبانا وانێنگ ببیت.

‏هر انسانے باید اێن وتی ارزشتا بزانت و وتی جندا ارزشت بدنت ، تئو تانکہ وت وتا ارزشت ندئیے دنیا هچبر ترا ارزشت ندنت ، من نگوشان کہ دنیائے ایندگر زبان دربرگی نه‌اَنت بلکێن آ هم دربرگی اَنت پہ گێشێن جستانی پسئوئے هاتر ا، بله آ دگہ زبان وتی ماتی زبانا گێش ارزشت دئیگی نه‌اِنت.

‏دنیا هما ارزشتا ترا دنت هما ارزشتا کہ تئو وت وتا دئیے ، هچ اشیا گێش یا کم ندنت ، اگن من یک بلۆچے آن گڑا من پهر اے گپئے سرا مبندان کہ من انگریزی زانان، انگریزی زانگ یک مجبوری و زلورتے

بله منا اے گپئے سرا پهر بندگی کہ من وتی ماتی زبانا زانان.