نویسنده: عندلیب گچکی

نویسنده بر لزوم آموزش کودک به زبان مادری خود تأکید می کند تا مهارت های خلاقانه وی در آن گنجانده شود.

تفاوت انسان با دیگر جانوران این است که انسان دنبال علم و دانش است و علم می خواند و می آموزد و می فهمد.این علم و دانایی را خدا به بندگان خود داده است. خدا می گوید: من انسان را علم و عقل دادهام و دیگر مخلوقات از علم و دانش بهره مند نیستند و انسان ها را به انواع مختلف خلق کردم که قابل شناسایی باشند.

آشنایی با فرهنگ یک قوم و ملتی در صورتی امکان پذیر است که زبان و فرهنگ و طرز زندگی آن قوم تایید شده باشد و زبان مادری یک وسیله مهکمی برای ابراز شخصیت و احساسات درونی باشد.

این درست است که آگاهی و تعلیم و تربیت هر انسانی با تلاش مادرها شروع می شود؛ همانطور که خدا می گوید که من به آدم همه چیز را یاد دادم و مادرها هم به همین صورت با انتقال زبان از مادر به بچه بنیاد یادگیری را فراهم می کنند.

وقتی بچه کمی بزرگتر می شود دنیا را با چشمان خود می بیند وبرای بدست آوردن دانش تلاش می کند و پاسخ دادن به سوالات به او آرامش می دهد وبه بچه تلقی می شود که اگر درهای دانستن و آگاهی به روی او باز شود او نه تنها یک ترقی برای خود بلکه برای بقیه انسانهاست و به یک انسان بهتری تبدیل می شود و شخصیت او شکل می گیرد.

تلاش مادرها برای آگاهی و پاسخ دادن به سوالات بچه ها کافی نیست و بچه ها برای آموزش همگانی و آگاهی و بدست آوردن پاسخ به سوالات احتیاج به مدرسه رفتن دارند و این در صورتی امکان پذیر است که بچه ها حق آموزش به زبان مادری را داشته باشند.

اگر بچه در ابتدا در مدرسه به مقابله با زبان غیرمادری بپردازد اوبایستی تمام انرژی خود را برای یادگیری نامیدن چیزها به زبان غیرمادری مصرف می کند و جایی برای سوالات و پرسشگری بچه ها نمی ماند. او زبان نو و ناشنا را کمی یاد می گیرد ولی از سوال و پرسش ها بی بهره می ماند و خودش بایستی دنبال جواب سوالات خود برود و این قابل تاسف است که بچه به خاطر یادگیری زبان دوم از پاسخ به سوالات خود بی بهره می ماند. ودراینده ای نزدیکتر بچه بایستی به زبان سوم که انگلیسی هستش هم بایستی مسلط باشد. به خاطر اینکه بچه های بلوچ درپاکستان به زبان اردو در مدرسه ها تا کلاس ده تدریس می شوند و زبان دانشگاه ها هم به انگلیسی ااست. بچه برای یادگیری زبان اردو و انگلیسی زبان مادری خود را فراموش می کند و زبان مادری در جامعه بی ارزش می شود.

انسان برای پیشرفت و ترقی و بیان احساسات به زبان مادری خود احتیاج دارد و هرسرزمین و قومی برای دانستن و آگاهی و پیشرفت لازم است که به زبان مادری خود مسلط باشد و آموزش ببیند.

هرانسانی بایتسی ارزش خود را بداند و اگر کسی برای خود ارزش قائل نشود نهال است که دیگران ارزش شما را ارزشمند بدانند. من نمی گویم که زبان های دیگر یاد نگیرید, آنها را هم بیاموزید ولی برای کنشگری و یادگیری زبان های دیگر مادری خود را بیارزش تر نکنید.

دنیا همانقدر شما را ارزشمند می داند که شما برای خودتان ارزش قائل اید نه بیشتر و نه کمتر.اگر شما بلوچ هستید پس برای دانستن زبان انگلیسی فخر نفروشید.

دانستن بر هر انسانی واجب است ولی من به دانستن زبان مادری ام افتخار می کنم.