نویسنده: انیلا یوسف

همه ساله در سراسر دنیا ۱۰ اکتبر را بعنوان روز جهانی دختر جشن می گیرند. موضوع امسال روز جهانی دختر ”نسل ديجيتال“ بود زیرا که استفاده از پلتفرم های دیجیتال برای یادگیری، کسب و درآمد و ارتباطات در سراسر جهان به شکل چشمگیری افزایش یافته است. دختران امروزه در سراسر جهان توسعه یافته با واقعیت های دیجیتالی خود و راه حل هایی که بوسیله ان بتوانند مسیر رسیدن به ازادی بیان، شادی و توانمندی را هموار کنند می شناسند.

از سوی دیگر اما در استان فقیر سیستان و بلوچستان دختران و زنان هنوز به اینترنت دسترسی نداشته و با مفهوم نسل دیجیتال آشنایی ندارند. آنها زندگی خود را در فقر شدید می گذرانند و حتی از اکثر امکانات اولیه محروم هستند. زنان بلوچ با چالش های متعدد و غالباً تهدید کننده ای مواجه هستند که ناشی از اقدامات مستقیم دولت، عدم آگاهی از سلامتی ، زیرساخت های غیر مناسب و خدمات پزشکی غير كافی می باشد.

داده های میزان مرگ و میر مادران نشان می دهد که بدلیل فقر، سوء تغذیه و سهل انگاری پزشکی مرگ و میر مادران در بلوچستان در مقایسه با سایر استان های ایران و پاکستان بسیار بیشتر است. عدم آگاهی و عدم وجود زیرساخت های بهداشتی به حدی است که در یکی از حوادث اخیر، علیرغم اینکه پزشک به مادر می گوید فرزندش در رحم فوت کرده است ، زن پس از سه روز به بیمارستان می رسد که در نهایت منجر به مرگ او می شود.

در بلوچستان ، مرگ زنان در حین زایمان نه تنها به دلیل سهل انگاری دولت، بیمارستان های کم بودجه یا پزشکان نالایق است بلكه وقتی دختر به دنیا می آید، ما به عنوان یک جامعه به آرامی و به تدریج او را به مرگ می کشانیم. در سنین اولیه مدرسه، بار کارهای خانه و نگهداری از خواهر و برادرهای کوچکتر بر دوش دختران می افتد.

بسیار طبیعی است که چندین دختر به طور روزانه در مدارس بیهوش شوند و بارها و بارها بدلیل سوء تغذیه بیمار شوند. اغلب اوقات دلیل غیبت های طولانی مدت یا ترک تحصیل دانش اموزان، مشاغل خانه و مراقبت از خواهر و برادرهای کوچکتر است. در فقر شدید که یافتن دو وعده غذایی در روز دشوار است، پرداخت هزینه شیر، میوه، گوشت و سایر مواد غذایی مغذی غیرممکن است. علاوه بر این عدم آگاهی و تابوهای مربوط به قاعدگی و بهداشت که باعث بروز بسیاری از بیماری های هورمونی و (تناسلی – تولید مثلی) می شود، دختران را در سنین پایین کم خون و ضعیف می کند.

علاوه بر این ، آنها نیز طعمه کودک همسری و کودک مادری می شوند. در جامعه مردسالارانه ای که زن در تنظیم خانواده نقشی ندارد، در میان عدم وقفه بین تولد فرزندان ، قوانین خودخواهانه و کارهای خانگی طاقت فرسا او خود را فراموش می کند و افسردگی عمیق او را به آستانه مرگ می کشاند و او سرانجام در اثر از دست دادن خون یا هرگونه عارضه دیگر در زمان زایمان می میرد.

قوانینی که برابری حقوق زنان را ترویج می دهند، اقدامات انجام شده توسط سازمان های جامعه مدنی و سازمان های مختلف مدافع حقوق زنان موثر نخواهند بود مگر اینکه زنان، دختران و جامعه از دلایل اساسی میزان مرگ و میر مادران آگاهی داشته باشند و بر این اساس اقدامات لازم را انجام دهند.