نویسنده: انیلا یوسف

زنان در سرتاسر جهان در مسیر زندگی خود فداکاری های بسیاری کرده اند- از پروانه ها، گل ها، عطرها، رنگ ها، تا شادی، تا زن،زندگی،ازادی. از اموزش دیدن، اجازه کار داشتن، حقوق وراثت، حق طلاق، حق حضانت، تا حق کنترل بر بدن هایمان، حق اختیار پوشیدن و یا نپوشیدن حجاب ، از گهواره تا گور زنان مجبور بودند برای حقوق اولیه خود با مردان و جامعه مرد سالار بجنگند.

مانند ملت های دیگر،سیستم مردسالار در جامعه بلوچ ما حاکم است و هیچ زنی نمی تواند از ان فرار کند. از زنان خانه دار تا زنان شاغل که از نظر اقتصادی مستقل هستند همه در مقابل این سیستم ناتوان به نظر می رسند، سیستمی که دارد از داخل انها را نابود می کند.

بیشتر قاتلان زنان کشته شده، اعضای خانوادیشان هستند.کسانیکه از درامد همسران و خواهران خود ارتزاق می کنندو در عین حال می خواهند بر انان مسلط شوند و انها را تحت سلطه خود درا ورده و و انها را در قالبی که خود می خواهند قرار دهند، گاهی به اسم عشق، گاهی به اسم ارزش های اجتماعی. گاهی زن را مدام با عدم اعطای حق حضانت تهدید می کنند و اگر همه ی این تاکتیک ها شکست بخورند ، حکم قتل او به اسم ناموس صادر می شود.

زن نه استعاره ای از عطر و گل در شعر است و نه موجودی مقدس در رمان نویسنده ای. او فقط یک انسان معمولی است . او باید ازادی و حق انتخاب داشته باشد که چه بپوشد ، که روسری بر سر گذارد یا نه . او باید عاملیت داشته باشد و انتخاب کند که همدمش کیست. جنبش ازادیخواه زنان در پاکستان، اعتراض به منع اموزش دختران در افغانستان و مقاومت در برابر قوانین حجاب و ازادی انتخاب در ایران، همگی این جنبش ها گواه بر اینست که زنان دیگر تسلیم نخواهند شد و ساکت نخواهند ماند. این شورش تا تحقق شعار «زن، زندگی، آزادی» شدیدتر خواهد شد.