سرمقاله

در برخی گزارشات اماری تعداد مردم بدون شناسنامه در استان سیستان و بلوچستان فراتر از ۱۰۰۰۰۰ تخمین زده می شود که از این تعداد ۸۰۰۰۰ نفر کودک هستند. این امر موضوع مهمی است که باید به ان پرداخته شود. بدلیل محرومیت و فقر، مردم منطقه توانایی سفر کردن برای دسترسی به گواهی تولد را ندارند. برای یک شخص روستایی فقیر امکان سفر طولانی به زاهدان برای دستیابی به گزارش تست دی ان ا امری بسیار دشوار است. مردمی که دور از شهر زندگی می کنند هیچ امکان و وسیله ای برای دسترسی به خدمات دولتی و توانایی دریافت بلافاصله گواهی تولد از بیمارستان های محلی را ندارند. ‍‍پس از گذشت مدتی از این اشخاص خواسته می شود که تست دی ان ا بدهند تا رابطه بیولوژیکی با کودک ثابت شود. انجام این تست تنها در مرکز استان امکان پذیر است، علاوه بر ان هزینه بالای تست و سفر طولانی به مرکز استان این امر را بيش از پیش دشوار می کند.

بدون کارت شناسایی، افراد بشکل مدام از ابتدایی ترین حقوق خود محروم می شوند. آنها به دلیل نداشتن بیمه نمی توانند از خدمات درمانی بهره مند شوند ، نمی توانند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند ، توانایی بدست آوردن شغل مناسب را ندارند. در این زمینه زنان و کودکان شاهد بیشترین ضربه و اسیب هستند. فقر، صعب العبور بودن منطقه و نبود وسایل حمل و نقل، بازدید از شهرها و درخواست شناسنامه رابرای شهروندان بلوچ دشوار کرده است..

جمهوری اسلامی ایران هرگز امار دقیقی از شهروندان بلوچ بدون شناسنامه ارائه نمی دهد و سعی دارد اماری پایین تر از امار واقعی از این شهروندان فراموش شده را اعلام کند. مردم بلوچ بدون هویت در ایران از موقعیت ها و خدمات هرچند محدودی که شهروندان دیگر از ان بهره مندند محروم هستند.