Part II

مولا بخش رئیسی

قسمت دوم: مولا بخش رئیسی, نویسنده  علاقه زیادی به سینما دارد و در این مقاله از نحوه ورود رنگ و صدا به سینما می نویسد. این قطعه در ابتدا به زبان بلوچی نوشته شده است. 

رنگ در سینما

گرچه رنگ، قبل از صدا وارد سینما شد، اما در این یادداشت می‌خواهم جلوه‌ های مختلف رنگ را که از زمان اختراع این رسانه در فیلم‌ها استفاده می ‌شد را برای شما ترسیم کنم.  درابتدا,برای فیلم سیاه و سفید ونمایش دو یا چند تصویر استفاده میشد. بعدها فرایندهای رنگ های مکمل نیز به آن اضافه شددر این روش همچنان از فیلتر رنگی در فیلم های سیاه و سفید استفاده می کردند اما محصول نهایی یک طرح چند رنگ بود که نیازی به تجهیزات ویژه ای برای تصویربرداری نداشت.

بازتولید رنگ در فرآیند فیلمبرداری «تکنی کلر» تنها با وجود دو رنگ بهاندازه کافی خوب بود، اما چون تنها دو رنگ از سه رنگ اصلیاستفاده می شد، نمایش واقعی جلوه نمی داد. بعدهافیلمبرداری «تکنی کلر» جای خود را به سیستم سه رنگی داد.به تدریج تقریبا هر فیلم رنگی با استفاده از سیستم سه رنگی «تکنی کلر» تولید می شد.

 در ابتدا فیلم‌ها فریم به فریم رنگی می‌شدند. جورج ملی یس که فیلم ساز نامی بود بسیاری از فیلم های خود را با همین تکنیک می ساخت. معروفترین فیلم او یعنی سفر به ماه به دو صورت سیاه و سفید و رنگی با چاپ دستی منتشر کرد.

در سال ۱۹۱۳،  جورج ملی یس تلاش کرد مجموعه نگاتیوهای فیلمخود را بسوزاند اما نسخه سیاه و سفید از این اقدام احمقانه جانسالم به در برد.نسخه رنگی آسیب دیده در دهه نود میلادی توسط شرکت فیلموتکا د کاتالونیا,تبدیل به نسخه دیجیتال شد. استخراج و تبدیل فیلم فرآیند سختی بود که دو سال طول کشید. اکنون، چاپ رنگی این فیلم نیز بخشی از مجموعه فیلم هاییست که در یوتوب برای علاقه مندان قابل دسترسی است.

در اواسط دهه ۱۹۰۰، در حالیکه فیلم‌ها نزدیک به یک حلقه می‌شدندو تعداد نسخه های بیشتری از هر فیلم به فروش می‌رسید، از فرآیندمکانیزم شابلون استفاده می شد. یک شابلون (استنسیل) برای هر رنگبرش داده می شد و با چاپ هماهنگ می گشت. سپس رنگ با سرعتبالا از طریق شابلون فریم به فریم اضافه می شد.

در طول دهه ۱۹۱۰، رنگ‌بندی و تونینگ مکانیزه جایگزین شابلون‌سازیفریم به فریم شد. در این روش رنگ آمیزی تمام نواحی روشن یکتصویر را رنگ می کرد و با غوطه ور کردن یک چاپ سیاه و سفید دررنگ یا با استفاده از فیلم رنگی برای چاپ به دست می آمد. فرآیند تونینگ شامل پردازش شیمیایی امولسیون فیلم برای رنگ کردننواحی تیره چاپ بود. هر فرآیند تصاویر تک رنگی را تولید می کرد کهرنگ آن ها معمولاً متناسب با حال و هوا یا محیط صحنه انتخاب میشد.  گاهی اوقات، این دو فرآیند با هم ترکیب می‌شوند تا جلوه‌های دورنگی پیچیده‌ای ایجاد کنند.در سال ۱۹۲۹ شرکت کداک فیلم های سیاه و سفید که از پیش رنگ‌آمیزی شده بود و سونوکروم نام داشت را به بازار معرفی کرد.خط سونوکروم فیلم‌ هایی در هفده رنگ مختلف رنگ آمیزی شده بودند ارائه میداد.

رنگ عکاسی را می توان با استفاده از فرآیند افزایشی یاکاهشی در فیلم ها تولید کرد. کینماکلور چارلز اوربان (حدود۱۹۰۶) و کرونوکروم گومونت  (۱۹۱۲) نیز هم نتیجه فرآیند افزایشی بودند. آنها به درجات مختلفی از موفقیت دست یافتند، اما هیچ کدام کاملاًموفق نبودند، عمدتاً به این دلیل که همه سیستم های افزودنی شامل استفاده از دوربین های خاص و پروژکتورهایی هستند که برای استفاده گسترده و و صنعتی بسیار پیچیده و پرهزینه می شوند.

آنها به درجات مختلفی از موفقیت دست یافتند، اما هیچ کدام کاملاًموفق نبودند، عمدتاً به این دلیل که همه سیستم های افزودنی شامل ستفاده از دوربین های خاص و پروژکتورهایی هستند که برای استفاده گسترده و صنعتی بسیار پیچیده و پرهزینه می شوند.

صدا در سینما

همانطور که می دانیم ابتدا فیلم ها صامت بود و سپس با صدا. امااین تمام ماجرا نیست. قبل از اینکه در فیلم‌ها صداگذاری بشود، آن‌ها از طریق عناوین درونی و موسیقی صدای خود را به گوشبینندگان می‌رسانند. با این حال، مهمتر از رضایت مخاطبین ازسکوت، مشکل تکنولوژیکی تطبیق صدا و تصاویر به گونه ای بود کههمه مخاطبان بتوانند انرا بشنوند. به عبارت دیگر، مشکل همگام سازی و تقویت صدا بود.

برخلاف فیلم صامت فیلم صوتی یک فیلم متحرک با صدای هماهنگ یاصدایی است که از طریق فناوری با تصویر همراه شده است. اولین نمایشگاه عمومی شناخته  شده فیلم های صوتی در پاریس در سال۱۹۰۰ برگزار شد، اما دهه ها طول کشید تا فیلم های سینمایی صدادار از نظر تجاری کاربردی شوند.   دستیابی به همگام سازی قابل اعتماد با سیستم های اولیه صدا روی دیسک دشوار بود و کیفیت ضبط نیز ناکافی بود. در سال ۱۹۲۳ نواوری های صدا در فیلم منجر به اولین نمایش تجاری فیلم های کوتاه با استفاده از این فناوری شد. این امر با تلاش دستگاه کینتوفون توماس ادیسون از طریق کنار هم قرار دادن کینتوسکوپ و گرامافون امکان پذیر شد.

گام های اولیه در تجاری سازی سینمای صدا در اواسط تا اواخر دهه۱۹۲۰ برداشته شد. در ابتدا، فیلم‌های صوتی که شامل دیالوگ‌هایهم‌زمان می‌شدندو به‌عنوان «تصاویر ناطق» یا «ناطق» شناخته ‌شدند،منحصراً کوتاه بودند. اولین فیلم های بلند ناطق فقط شامل موسیقی و جلوه بودند. در اکتبرسال ۱۹۲۷ اولین فیلم بلند با اسم خواننده جاز به نمایش در آمد.  پخش صدا روی فیلم به زودی به استانداری برای فیلم های ناطق تبدیل شد. اولین فیلم ناطق ایرانی دختر لر بود به کارگردانی اردشیر ایرانی. نکته جالب این است که این فیلم در سال ۱۹۳۳ در مومبی که در ان زمان بمبئی نام داشت تهیه شد.